سَگ (نام علمی: Canis lupus familiaris) زیرگونهٔ اهلی گرگها و پستانداری از راستهٔ سگسانان است. سگ نخستین جانوری است که به دست انسان اهلی شد. سگها متنوعترین حیوان زمین هستند که میراث چند هزار سال مداخله انسان در روند جفت گیری و پرورش این حیوان است.
سگها نقشهای مختلفی را در جوامع انسانی بر عهده گرفتهاند و آدمیان از ایشان برای شکار، گلهداری، بارکشی، محافظت، کمک به پلیس و نیروهای نظامی، همراهی و همدمی و کمک به اشخاص دچار ناتوانی استفاده کردهاند. در بعضی فرهنگها از آن به عنوان یک منبع غذایی هم استفاده شدهاست. در سال ۲۰۰۱ برآورد شده که حدود ۴۰۰ میلیون قلاده سگ در سراسر دنیا زندگی میکنند.
سگها شامل صدها نژاد متفاوت میشوند که بیشتر آنها در چندصد سال اخیر به وسیله اصلاح نژادی توسط انسانها ایجاد شدهاند. انسانها از طریق تولید نسل از سگهای دارای صفات جسمی و رفتاری مخصوص برای انجام بهتر نقشهای خاص باعث ایجاد نژادهای متفاوتی از سگهای شدهاند که تفاوتهای ظاهری قابل توجهی با یکدیگر دارند. ارتفاع انواع مختلف سگ از سطح زمین تا بین دو کتف از حدود ۱۵ سانتیمتر در نژاد شیهواهوا تا حدود ۷۶ سانتیمتر در سگ تازی ایرلندی متغیّر است. رنگ آنها نیز از سفید تا سیاه و از قهوهای تیره تا روشن با طرحهای مختلفی متغیر است. پوشش آنها نیز از بسیار کوتاه تا چند سانتیمتر متفاوت است، از موی خشن تا پشم صاف، مجعد یا نرم.
توله سگ تازه متولد شده در مدت کوتاهی به یک سگ بالغ تبدیل میشود و سالهای سال به شکل یک حیوان بالغ زندگی میکند، طول عمر یک حیوان متأثر از فاکتورهای مختلفی از جمله: محیط، نژاد، سلامتی، بهداشت، ورزش و نوع تغذیه میباشد. نژادهایی مثل اشپیتز و فکس تریر مدت طولانی یعنی ۱۸تا ۲۰ سال زندگی میکنند و نژادهایی مثل باکسر و ژرمن شیپرد طول عمری تا سن ۱۲–۱۳ سالگی دارند.
سگها در سن ۳ تا ۵ سالگی کاملاً بالغ شده و در این سنین به نهایت رشد فیزیکی خود رسیده و فعالترین دوران زندگیشان را در این سنین میگذرانند. در سن ۷، ۸ سالگی کمکم حالت افتادگی و کاهش فعالیت در آنها دیده میشود. سگهایی که به این سن رسیدهاند محیطی راحت و آرام را برای خود آرزو میکنند و اکثراً در این دوران در حال خواب هستند و بخصوص در زمستانها ساعتها در محیطهای گرمی چون کنار رادیاتورها به استراحت و خواب مشغول میشوند. گرچه این موضوع بیشتر در مورد سگهایی که به عنوان دوست و هم بازی انسان نگه داری میشوند صادق میباشد. سگهای محافظ و شکارچی نیز در این سنین همانند دوران جوانی خود دیگر مقاوم و مهاجم نیستند. سگهایی که دوران پیری را سپری میکنند دچار کاهش حس شنوایی ویا حتی ناشنوایی میشوند. اکثراً دچار آب مروارید، ریزش دندانها (که باعث سختی در جویدن غذا میشود) و بزرگی پروستات (که باعث اشکال در دفع ادرار میشود) شده و ممکن است خصوصیات رفتار در آنها تغییر کند. نسبت به گذشته بیشتر لجاجت به خرج میدهند، و نسبت به عادتهای روزانه خود بیشر وابستگی نشان میدهند.
منبع:wikipedia
ژرمن شپرد یا سگ چوپان آلمانی (به آلمانی: Deutscher Schäferhund) یکی از نژادهای سگ است.
سگ چوپان آلمانی یکی از نژادهای اصیل آلمانی است که برای اولین بار در سال ۱۸۹۹ ثبت گردید. سگی باهوش، شجاع و مناسب برای کارهای مختلف از جمله گله داری، نگهبانی، راهنمای نابینایان، همراه خانواده، و جستجو و نجات است. قد استاندارد تا جدوگاه در نرها ۶۰ تا ۶۵ سانتیمتر و در مادهها ۵۵ تا ۶۰ سانتیمتر است. طول عمر از ۹ تا ۱۳ سال است. اگر این سگ را مرتب به بیرون ببرید می توانید در آپارتمان از آن نگهداری کنید .
این نژاد را اکثر افراد به دلیل استفاده در فیلم هایی نظیر رکس می شناسند .
جرمن شپرد در تمام ایام به دلیل رفتار و ساختار بدنی ممتازش در بین سایر نژادها مورد انتخاب قرار گرفته است و حتی ویژگی های دفاعی و تربیت های اختصاصی آن نیز به معرض قضاوت گذارده می شود. مهمترین ویژگی در این نژاد رفتارهای اشرافی ، شهامت و توانایی آموختن رفتارها و فعالیتهای اختصاصی است. اولین ویژگی یک جرمن شپرد خوب ، قدرت ، چالاکی ، عضلات مناسب و هوشیاری است. رنگ در سگهای جرمن شپرد متفاوت است و تقریباً اکثر رنگها قابل قبول هستند. با این وجود رنگهای خیلی کم رنگ و یا سفید یک دست قابل قبول نمی باشد.
رنگ و ظاهر :
این نژاد در دو نوع ژرمن کار ( work ) و شو لاین ( showline ) وجود دارد ؛ البته در سال های اخیر ژرمن King نیز به این دسته بندی اضاف شده است .
رنگ های قهوه ای و مشکلی ؛ مشکلی و در سال های اخیر رنگ سفید نیز برای این نژاد داده شده است .
خلق و خو اغلب بعنوان سگ کار از آن استفده می شود. جرمن شپرد سگی باهوش ، نترس ، مشتاق ، شجاع ، شاداب و بیقرار برای آموختن است. به شجاعت و وفاداری شهرت دارد. سگی است جدی و به نظرمی رسد مقداری از هوش خود را از انسان به ارث برده است! استعداد بسیار خوبی در آموختن دارد. آنها خیلی دوست دارند که همیشه نزدیک اعضای خانواده باشند و بلعکس از غریبه ها دوری می جویند. جرمن شپرد سگ اجتماع دوستی است و نباید او را برای مدت طولانی تنها گذاشت. تنها زمانی پارس می کند که لازم باشد. شمه قوی در محافظت ونگهبانی دارد و بهتر است که از سنین پایین به آن آموزشهای اختصاصی داده شود. با حیوانات دیگر کنار می آید و با کودکان بسیار مهربان است. به راحتی می توان آنه را برای اهداف گوناگون اعم از سگ گله ، سگ نگهبان ، سگ پلیس ، راهنمای نابینایان ، ناجی و سگ ارتش تعلیم داد
وزن و ارتفاع وزن در نرها: (30-40) ک.گ ، در ماده ها: (30-40) ک.گ
ارتفاع در نرها: (60-65) س.م ، در ماده ها: (55-60) س.م
مشکلات سلامتی مشکلات کپل ( باسن) و آرنج در آنها شایع است بنابراین قبل خرید توله سگ از سلامت والدین نسبت به این بیماری اطمینان حاصل نمایید. بیماریهای خونی ، مشکلات هضم غذا ، صرع ، اگزما و کوتاه ماندن اندام قابل ذکر می باشد.
شرایط نگهداری برای زندگی در آپارتمان مناسب است به شرطی که به آن اجازه فعالیت بدنی روزانه داده شود. در داخل خانه آرام است اما یک حیاط بزرگ برای زندگیش مناسب خواهد بود.
فعالیت بدنی فعالیت و جست و خیز رادوست دارد. گاهی اوقات به تعلیم و آموزش علاقه نشان می دهد و از کشتی گرفتن و مبارزه لذت می برد.
منبع:wikipedia
ژرمن شپرد یا سگ چوپان آلمانی (به آلمانی: Deutscher Schäferhund) یکی از نژادهای سگ است.
سگ چوپان آلمانی یکی از نژادهای اصیل آلمانی است که برای اولین بار در سال ۱۸۹۹ ثبت گردید. سگی باهوش، شجاع و مناسب برای کارهای مختلف از جمله گله داری، نگهبانی، راهنمای نابینایان، همراه خانواده، و جستجو و نجات است. قد استاندارد تا جدوگاه در نرها ۶۰ تا ۶۵ سانتیمتر و در مادهها ۵۵ تا ۶۰ سانتیمتر است. طول عمر از ۹ تا ۱۳ سال است. اگر این سگ را مرتب به بیرون ببرید می توانید در آپارتمان از آن نگهداری کنید .
این نژاد را اکثر افراد به دلیل استفاده در فیلم هایی نظیر رکس می شناسند .
جرمن شپرد در تمام ایام به دلیل رفتار و ساختار بدنی ممتازش در بین سایر نژادها مورد انتخاب قرار گرفته است و حتی ویژگی های دفاعی و تربیت های اختصاصی آن نیز به معرض قضاوت گذارده می شود. مهمترین ویژگی در این نژاد رفتارهای اشرافی ، شهامت و توانایی آموختن رفتارها و فعالیتهای اختصاصی است. اولین ویژگی یک جرمن شپرد خوب ، قدرت ، چالاکی ، عضلات مناسب و هوشیاری است. رنگ در سگهای جرمن شپرد متفاوت است و تقریباً اکثر رنگها قابل قبول هستند. با این وجود رنگهای خیلی کم رنگ و یا سفید یک دست قابل قبول نمی باشد.
رنگ و ظاهر :
این نژاد در دو نوع ژرمن کار ( work ) و شو لاین ( showline ) وجود دارد ؛ البته در سال های اخیر ژرمن King نیز به این دسته بندی اضاف شده است .
رنگ های قهوه ای و مشکلی ؛ مشکلی و در سال های اخیر رنگ سفید نیز برای این نژاد داده شده است .
خلق و خو اغلب بعنوان سگ کار از آن استفده می شود. جرمن شپرد سگی باهوش ، نترس ، مشتاق ، شجاع ، شاداب و بیقرار برای آموختن است. به شجاعت و وفاداری شهرت دارد. سگی است جدی و به نظرمی رسد مقداری از هوش خود را از انسان به ارث برده است! استعداد بسیار خوبی در آموختن دارد. آنها خیلی دوست دارند که همیشه نزدیک اعضای خانواده باشند و بلعکس از غریبه ها دوری می جویند. جرمن شپرد سگ اجتماع دوستی است و نباید او را برای مدت طولانی تنها گذاشت. تنها زمانی پارس می کند که لازم باشد. شمه قوی در محافظت ونگهبانی دارد و بهتر است که از سنین پایین به آن آموزشهای اختصاصی داده شود. با حیوانات دیگر کنار می آید و با کودکان بسیار مهربان است. به راحتی می توان آنه را برای اهداف گوناگون اعم از سگ گله ، سگ نگهبان ، سگ پلیس ، راهنمای نابینایان ، ناجی و سگ ارتش تعلیم داد
وزن و ارتفاع وزن در نرها: (30-40) ک.گ ، در ماده ها: (30-40) ک.گ
ارتفاع در نرها: (60-65) س.م ، در ماده ها: (55-60) س.م
مشکلات سلامتی مشکلات کپل ( باسن) و آرنج در آنها شایع است بنابراین قبل خرید توله سگ از سلامت والدین نسبت به این بیماری اطمینان حاصل نمایید. بیماریهای خونی ، مشکلات هضم غذا ، صرع ، اگزما و کوتاه ماندن اندام قابل ذکر می باشد.
شرایط نگهداری برای زندگی در آپارتمان مناسب است به شرطی که به آن اجازه فعالیت بدنی روزانه داده شود. در داخل خانه آرام است اما یک حیاط بزرگ برای زندگیش مناسب خواهد بود.
فعالیت بدنی فعالیت و جست و خیز رادوست دارد. گاهی اوقات به تعلیم و آموزش علاقه نشان می دهد و از کشتی گرفتن و مبارزه لذت می برد.
منبع:wikipedia
نژاد سگ روتوایلر
روتوایلر (به آلمانی: Rottweiler)
از انواع گونههای سگهای نگهبان میباشد. در گذشته این سگ جهت محافظت از
احشام توسط گله دارها مورد استفاده قرار میگرفت. بعدها صفات پسندیده این
سگ آن را به عنوان سگ نگهبان خوبی مطرح کرد. این سگ همیشه آماده دفاع از
صاحبش میباشد. ارتفاع سگ نر ۶۰ تا ۶۸ سانتی متر و ارتفاع سگ ماده ۵۵ تا ۶۵ سانتی متر میباشد. این سگ دارای گردنی قوی، سری پهن، گوشهایی کوچک و پو ششی به رنگ سیاه
و خرمایی میباشد . این سگ نجابت و هنرمندی را توام داراست. دم، کوتاه و
افقی است و اگر دمش بلند باشد باید کوتاه شود. خیلی وقت شناس است و زمان
انجام وظیفه و ترک خدمت را بخوبی تشخیص میدهد. با اینکه ذاتاً خشن نیست
ولی در عین حال در مقابل دشمن خطرناک است. نسبت به صاحبش همیشه مهربان و
باوفا است. اطفال کوچک را دوست دارد. حافظه ای قوی دارد و آموخته هایش را
هیچ گاه از یاد نمیبرد. زندگی صمیمی را دوست دارد و با وجود سنگینی وزنش
حرکات سریعی دارد.سابقه
این نژاد به امپراطوری رومن باز می گردد. روتوایلر 42 دندان به صورت کامل
را دارد از این رو به آن از ویژگی های این سگ فرمول دندانی کامل آن می
باشد. منشا این سگ محلی در آلمان است به نام روت ویل که نام گذاری این نژاد
هم از آن گرفته شده است.
منبع:wikipedia
دوبرمن برای اولین بار در سال ۱۸۹۰ در شهر آپلدا در ایالت تورینگن در آلمان توسط کارل فردریش لوئیس دوبرمن پرورش یافت.
لوئیس دوبرمن مسئولیت خطرناک جمعآوری مالیات را در شهر آپلدا بر عهده داشت و همچنین دسترسی به محل پرورش سگهای این شهر داشت و به نژادهای زیادی دسترسی داشت. هدف او بوجود آوردن نژادی برای محافظت در حین کا رکردن و جمعآوری مالیت در مقابل سارقان بود. سگ مورد نظر او ترکیبی از قدرت، وفاداری، هوش و درندگی بود.
بعدها فیلیپ گروئنینگ و اوتو گالر کارهای لویس دوبرمن را ادامه دادند تا به نژادی که امروز شاهد آن هستیم رسیدند.
پرورش دهندگان اعتقاد دارند که این نژاد از ترکیب نژداهای زیادی بوجود آمده که چندین مورد آن عبارتنداز:
the German Pinscher, the Beauceron, the Rottweiler, the Thuringian Sylvan Dog, the black Greyhound, the Great Dane, the Weimaraner, the German Shorthaired Pointer, the Manchester Terrier and the Old German Shepherd Dog
ترکیب دقیق از نژادهای استفاده شده امروزه ناشناختهاست. تنها مدارک باقیمانده نشان از ترکیب دو نژاد تازی گریهوند و Terrier Manchester دارد. همچنین اعتقاد وسیعی وجود دارد که مخزن ژنی دوبرمن از ژرمن شپرد قدیمی نشات میگیرد.
کتابی با عنوان"The Dobermann Pinscher" نوشتهٔ Philip Greunig که در سال ۱۹۳۹ منتشر شده شامل مطالعات زیادی از چگونگی بوجود آمدن این نژاد است.
دوبرمن پینچر یکی از پرطرفدارترین نژادهای دستآموز سگ است و بسیار پرانرژی، هوشیار، بیباک، مطیع و مشکوک به غریبهها اما با صاحب خود بامحبت، فرمانبردار و وفادار است. دوبرمنها دیدهبان و نگهبان خارق العادهای هستند. همچنین در بسیاری از کشورها به دلیل وظایف اجتماعی که برعهده دارند یکی از شناخته شدهترین نژادهای سگ هستند. دوبرمنها توانایی و استعداد خوبی در انجام اموری از جمله ردیابی، دیدهبانی، نگهبانی، امور پلیسی، امور نظامی، جستجو و نجات، کار درمانی و رقابتهای فرمانپذیری و محافظت را دارا هستند.
اخیراً پرورشدهندگان با روشهای نوین توانستهاند کیفیت این نژاد را بهتر کنند و آن را بسیار پرانرژیتر و مناسب برای زندگی با خانوادهها کنند. اگرچه در بسیاری موارد آنها را در بیرون از خانه نگهداری میکنند اما نتایج نشان میدهد نگهداری دوبرمن در خانه بهتر است. دوبرمن بسیار حساس به سرما است و برای نگهداری در خارج از خانه خیلی مناسب نیستند. این نژاد احتیاج به ورزش روزانه و منظم دارد ولی پوشش کوتاهش به مراقبت کمی احتیاج دارد.
دوبرمن دارای بدنی متوسط با ساختار بدنی قوی و عضلانی با خطوطی زیبا و خوشنقش در بدن و ظاهری مغرورانه. این نژاد در ابتدا به عنوان سگ محافظت پرورش داده میشد؛ بنابراین نرها باید بدنی عضلانی و قوی داشته باشند. مادهها لاغر تر هستند اما نباید دوکی شکل باشند.
دوبرمن سگی با اندازهٔ بزرگ است. که قد آن در نرها ۶۶ تا ۷۲ سانتیمتر و در مادهها ۶۱ تا ۶۸ سانتیمتر. بدن دوبرمن به شکل مربع است؛ قد آنها با طولشان برابر است. و طول سر، گردن و پاها باید در تناسب با بدنشان باشد. آنها بدنی عضلانی، ورزشی، با استقامت و پرسرعت دارند. نژاد اروپایی دوبرمن بزرگتر از نژاد آمریکایی آن است.
وزن استانداری برای این نژاد تعریف نشده اما یک سگ مطلوب باید سایز مناسب برای آمیزش و چالاکی و استقامت داشته باشه به طور معمول وزن در نرها بین ۳۴ تا ۴۵ کیلوگرم و در مادهها بین ۲۷ تا ۴۱ کیلوگرم هست.
دو رنگ کلی در این نژاد وجود دارد؛ یکی سیاه (B) و دیگری رنگ رقیق شده (D). امکان بوجود آمدن نه فنوتیپ متفاوت از دوبرمن وجود دارد: (BBDD, BBDd ,BbDD, BbDd, BBdd, Bbdd, bbDD, bbDd, bbdd)
از این نه فنوتیپ چهار رنگ بدست میآید که شامل: سیاه، قرمز، آبی و حنایی میباشد. رنگ سنتی یا معمولترین رنگ (رنگ مشکی یا مشکی با لکههای قهوهای) زمانی درست میشود که هر دو ژن رنگ و رقیق شدگی حداقل یک الل چیره داشته باشند. مانند فنوتیپهای زیر: (BBDD, BBDd, BbDD or BbDd) رنگ قرمز یا قهوهای زمانی پدید میآید که ژن رنگ سیاه دوتا الل چیره و ژن رقیق شدگی حداقل یک آلل چیره داشته باشد. مثل فنوتیپهای زیر: (bbDD, bbDd) رنگ آبی و حنایی تحت کنترل ژن رقیقشدگی هستند. در دوبرمن آبی، ژنِ رنگ حداقل داری یک الل چیره است و ژن رقیق شدگی داری دو الل چیره است مانند: (BBdd or Bbdd) رنگ حنایی (ایزابلا) نادرترین رنگ در این نژاد است و زمانی پدید میآید که تمامی اللها چیره باشند: (bbdd) بنابراین رنگ آبی در دوبرمن، رقیق شدهٔ رنگ سیاه و رنک حنایی، رقیق شدهٔ رنگ قرمز است.
در سال ۱۹۷۶ یک دوبرمن ماده سفید متولد شد این حیوان رو با پسرش که سفید بود پیوند زدند و به این ترتیب نسل به نسل درون آمیزی کردند تا پرورش دهنگان توانستند این جهش بوجود آمده را ثابت کنند. برخی میگویند علت سفیدی این دوبرمنها بیماری آلبینیسم است. دوبرمن سفید تقریباً به رنگ کرم به همراه چشمانی به رنگ آبی یخی است.
دم دوبرمن به طور طبیعی نسبتاً بلند است اما صاحبان این سگ دمشان را با جراحی کوتاه میکنند، که این عمل به فاصلهٔ چند روز بعد از تولد (عموماً ۲ تا ۷ روزگی) انجام میشود. این عمل قرنهاست که انجام میشود و حتی مربوط به قبل از بوجود آمدن دوبرمن به عنوان یک نژاد است. کوتاه کردن دم به این دلیل است که دم مانع کار حیوان نشود.[۱] اما این عمل اخیراً جزو بحثبرانگیزترین موضوعات بودهاست. بریدن دم دوبرمن از مهرهٔ دوم در کشورهای آمریکا، روسیه و ژاپن قانونی است. اما در بسیاری از کشورهای اروپایی و استرالیا این کار غیر قانونی و در بسیاری از کشورهای دیگر محدود شدهاست.
دوبرمن پینچر به طور طبیعی گوشهای افتاده دارد اما معمولاً گوشها مانند دم تحت عمل جراحی قرار میگیرند تا برای جهت یابی و انجام وظیفه به عنوان سگ گارد آماده باشد. این کار مانند جراحی دم در برخی کشورها غیر قانونی است. جراحی گوشها معمولاً در سن ۷ تا ۹ هفتگی انجام میشود. جراحیهایی که بعدر از ۱۲ هفتگی انجام میشود معمولاً درصد پایینی از موفقیت در ایستاده بودن گوشها دارند. بعضی از پرورش دهنگان ترجیح میدهند که این عمل را انجام ندهند به این دلیل که برای حیوان دردناک است و بعضی اعتقاد دارند که در جهت یابی و هوشیاری حیوان اختلال ایجاد میکند.
نژاد دوبرمن در اصل سگ کار است و برای آن پرورش مییابد اما در بین مردم، بیشتر با کلیشههایی همچون وحشی و تهاجمی بودن شناخته میشود. در اصل آنها را به عنوان سگ محافظ و مراقب پرورش میدهند و باید در نگاه هر کسی بزرگ، تهدیدآمیز، بیباک، جسور در دفاع از صاحب خود به نظر آید. اما در عین حال بسیار فرمانپذیر و مطیع نسبت به دستورهای صاحب خود است. این صفات باعث شده که دوبرمن سگ خوبی برای محافظت شخصی، سگ پلیس و جنگ باشد اگر چه این ویژگیها باعث میشود که این نژاد قوانین همنشینی با انسان را خوب فرا نگیرد. اما پروشدهنگان جدید در طول سالها توانستهاند از درندهخویی این سگ بکاهند و دوبرمن امروزی را به سگی هوشمندتر، تربیتپذیرتر و آرامتر تبدیل کنند. در واقع دوبرمن امروزی با توجه به اندازهٔ بدن و همینطور پوشش مناسب و کوتاهش، سگی ایدهآل برای نگهداری در منزل هستند. دوبرمن جدید پرانرژی، مراقب، نترس و مطیع است.
آنها به راحتی احترام و مراقبت نسبت به صاحب خود را یاد میگیرند، بنابراین سگی ایدهآل برای محافظت هستند. آنها به طور کلی با انسانها و سگهای دیگر رابطهٔ خوبی دارند اما با این وجود در برخورد با غریبهها رفتار پرخاشگرانهای دارد. همچنین شواهد بسیار کمی وجود دارد که دوبرمن نسبت به صاحب خود پرخاشگر باشد.
شواهدی وجود دارد که دوبرمن پینچر شمال آمریکا آرامتر از نمونه اروپایی آن است و این به دلیل استراتژی تکثیر و پرورش آنها در آمریکای شمال است. به خاطر این اختلاف استراتژی در تکثیر و پرورش نسلهای متفاوت از دوبرمن دارای ویژگیهای متفاوت هستند. همچنین گفته شده دوبرمن آمریکای شمالی نجیبتر با وفاتر و باهوشتر است.
اگرچه روشهای محاسبهٔ هوش سگها متفاوت است و اغلب نتیجههای مختلفی بهدست میآید اما در بسیاری از مطالعاتی که پیرامون سگها در مواردی همچون تربیتپذیری، فرمانبرداری، هوش، روابط اجتماعی و ... انجام میشود، دوبرمن رتبههای بالا را به خود اختصاص دادهاست.
برای مثال، استندلی کورن، روانشناس، در کتاب هوش سگها دوبرمن را در رتبهٔ ۵ بهترین نژادهای سگ قرار داد.
همچنین در دو مطالعهای که در سال ۱۹۸۰ و ۱۹۸۵ انجام شد، دوبرمن رتبهٔ ۱ بهترین نژاد سگ را دریافت کرد. این رتبه براساس تربیتپذیری و فرمانبردای داده میشد.
دوبرمن در کنار سگ گله اسکاتلند (بوردر کالی), ژرمن شپرد، گلدن رتریور و پودل استاندارد در بیشتر ردهبندیها از بهترین نژادها هستند.
براساس گزارش مرکز کنترل و پیشگیری بیماری، بین سالّهای ۱۹۷۹ تا ۱۹۹۸، تعداد افرادی که در نتیجهٔ حملهٔ دوبرمن پینچر زخمی یا کشته شدهاند کمتر از افرادی است که توسط ژرمن شپرد، روتویلر، گرگی و مالاموت بودهاست.[۳][۴]
به طور میانگین دوبرمن پینچر ۱۰ تا ۱۴ سال عمر میکند. بیماریهای سرطانی در این نژاد به کررات دیده شده. بیماریهای جدی و معمول این نژاد عبارتنداز:
بیماریهای غیر جدی و معمول این نژاد عبارتنداز :
مطالعات نشان داده که این نژاد بیشتر از سایر نژادها از بیماریهای پروستات رنج میبرد. مانند: عفونتهای باکتریهای پروستات، کیست پروستات ،benign hyperplasiaوprostatic adenocarcinoma
عقیم کردن حیوان میتواند این بیماریها را کاهش دهد.
Dilated cardiomyopathy بزرگترین عامل مرگ در دوبرمن پینچر است. این بیماری در این نژاد بیش از سایر نژادها دیده میشود. بیش از ۴۰ درصد از تشخیصهای این بیماری مربوط به این نژاد و ۱۳ درصد مربوط به نژاد جرمن شپرد است. این بیماری در اکثر موارد کشندهاست و در ۵۰ درصد از موارد مرگ ناگهانی و ناشناخته را به همراه دارد.
منبع:wikipedia